Kelimelerin gücüne herzaman inanmışımdır ama beden diline güvenmişimdir.
Ben beden dilimizle de iletişim kurduğumuza inananlardanım. Hatta yabancı dillere merakımı bilen bilir, beden dili en favorilerimdendir 😉
Biz gözüne bakınca anlayan, anlaşılan nesillerdeniz. Öyle büyüdük, öyle yetiştik. Küçükken bazen cefasını çektiğim bu öğretinin sonra sefasını sürmeye başladım.
Birbirlerini tutmadıklarına defalarca şahit olmuşken, hep neye inanacağımı bildim neyse ki…Bazen bir bakış çok şey anlatırken, birçok cümle bu yüzden ifadesiz kaldı bazen de.
Ve şimdilerde sadece hayat içinde değil ders içinde de sırtımı ve yüreğimi yasladığım dayanağım oldu.
Bedenleri, nefesleri, ifadeleri izleyerek ders içinde öğrencilerimin ne hissettiğine ve nasıl hissettiğine şahitlik ederken yakınlaştım hep onlara. Bu yakınlık samimi akışı beraberinde getirirken bu sayede kelimelerin ötesinde iletişime geçmeye başlarız. Ve bu iletişim anlaşılır, etkileşir, besler, büyütür, paylaşır, çoğalır birbirimizde, birbirimizle.
Sözde, özde ve bedende zararsız olmak, hakiki ve doğru kalabilmek belki de en derin ve en zor yogadır.
Yama, Niyama…
Bu da başka yazımın konusu olsun 🙂
